Metoda terapii ręki stosowana jest u:
- dzieci niechętnie podejmujących czynności manualne (malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów),
- dzieci mających problem z nauką czynności samoobsługi codziennej (ubieraniem, wiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików, spożywaniem posiłków itp),
- dzieci mających wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
- dzieci mających problem z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych,
- dzieci wykonujących czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno lub za szybko i niedbale,
- dzieci nie lubiących dotykać nowych i różnorodnych faktur,
- dzieci z niskim poziomem graficznym pisma, prac plastycznych,
- dzieci z zaburzeniami koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- dzieci, które dostarczają sobie dodatkowych doznań proprioceptywnych i domagają się zdecydowanego i mocnego ucisku dłoni np. siadają na własnych dłoniach, bardzo mocno zaciskają ręce na przedmiotach, uderzają rękami w przedmioty o ostrych i wyraźnych fakturach.
