Neurofizjologiczna metoda usprawniania dzieci i niemowląt z zaburzeniami rozwoju ruchowego. Ideą tej metody jest pomoc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło ono stać się niezależne w życiu i na tyle wykorzystać swe możliwości, na ile pozwala istniejące u niego uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Poprzez stosowanie odpowiednich wspomagań uczy się dziecko wyzwalania i wykonywania przez nie ruchów czynnych, hamując ruchy nieprawidłowe i normalizując napięcie mięśniowe. W procesie usprawniania bardzo ważną rolę odgrywają rodzice i opiekunowie dzieci, bez których nie ma możliwości osiągnięcia dobrych rezultatów.